Du que en otrus tempus foi Valverdi
Comu hemus falau dus mozus mais valentis du lugal, entocis alguns eran muy jándalus. Ei sendu pequenu, le uiví un día una palreira a dois vellus que espritaban u sol na praza; niñún dus dois levantaba una vara du solu, ya us probis eran ringaus, seguru pur u pesu dus anus y us mutus traballlus pasaus. Sustribaus contra a paré y apoyaus en tortas cayás de carballu, un le dicía au otru:
- ¿Te acordas Gelitu aquel día que fuimus as cepas, cas arrincamus na corta da Tuiriña, mais arriba da Malmadura y víñamus chegandu as Encrucillas, a miña faca que era canua, me tiró cua carga y me reventó u barquinu da agua; ei me pusi feitu un perru, me caguí en "Crista", apañí u cabrestu, le apretí ben as barbelás, le mordí no pescozu y me quedí cua boca chea de pelus da crin? ¿Logu tembraba comu una berga, se mixaba toa, le soaba u bam-dullu y se pusu a itar buralás?
Logu le diju u Gilitu:
Si Anés, si me acordu de quilu, y desde aquel día te quedaran u moti de Andrés u Caninu.
Logu le diju u Angelitu au Andrés:
- ¿Nun te acordas cuandu nos íbamus a sel sordaus, aquela noiti da ronda, que fuimus a cantal debaju du corredor da Goya, que vivía na calli da Fontinova, que ey le cantí: "Si te pregunta tua madri quen te ha rotu u mandil, dili que ha siu un sordau cua punta du fusil." Ela en cuantis nus barruntó, ensiguia bajó as escaleiras de traba, do media volta a chavi, y se abriu a porta; apareceu a Goya cun platu de perrunillas y una panilla de aguardienti? Tiña us cordouns dus justillus soltus, u refaju desabrochau y us pes descalzus, nus pusimus comu unus burrus, tu a empurriastis un poicu, ela se riu, nus cumimus as perrunillas, nus bebimus a aguardienti y nus quedó plantaus?
- ¿Y de aquel día, cuandu estábamus en Melilla, aquela moira que se chamaba Casia, que vendía agullas y nuvelus de liñas, que nus engallotamus, ma leví detrás de unas figueiras chumbas y ma furí?
Logu le contestó u Andrés:
- Ei nun vi si ha furastis u nun ha furastis, peru si vi que tu viñas cuas pelnas zambras y ela se sacudía u porvu; que panzá de ril nus dimus cuandu tu Gelitu me dicías, vamus correndu pa tienda que vanin a tocal "reteta", ey te diji nun e reteta, e Retreta y desdi aquel día te quedí Angelitu u Zambru.
Cuandu us dois se rían distu, chegó otru vellu dicendu "boas tardis", sendu contestau. Logu comenzó dicendu:
- Acabu enesti instanti de vel a "Pitiscu" nu rellanu. Pa dilmi pa casa me dó por vil pura praza, peru u velbus aquí impinaus, me diji aquelís dois lipendis juntus nun podin tramal coisa boa y viñi a cheiral pul vel que faciais. Contestandu u Caninu:
- Cuntábamus as coisas de entempus, das que tu nun ques uivil ni facias de mozu, pur isu te chamaban "Curiña".
Logu aquel que le chamaran "Curiña" meteu a man nas voltas da banda, sacó una bulsiña, un librillu du rey de aspas, un guixarru de pedraneira, un trapu rebullau cun liñas facendu de mecha y una argola de ferru. Ficeran un cigarru cada un; pusu a mecha encima du guixarru, do un golpi cua argola de ferru, fizu lumi na mecha, encenderan u cigarru y furmaran us tres.
Autor: Segundo Corredera, sacado de http://www.terra.es/personal/coplaza7/dialecto.htm |