Diferencies ente revisiones de «Filología:Propuesta ortográfica:Vocavulariu»
(Páxina creada con '{{Propuesta}} -'''Mesis''': ''Jeneru, Fhevreru, Marciu, Abril, Mayu, Juñu, Juliu, Agostu, Setiembri, Ochovri, Noviembri, Diziembri'' -'''Díàs''': ''Lhunis, Martis, Miércol…') |
(Nun hai diferencies)
|
Revisión a fecha de 22:38 5 avi 2009
-Mesis: Jeneru, Fhevreru, Marciu, Abril, Mayu, Juñu, Juliu, Agostu, Setiembri, Ochovri, Noviembri, Diziembri
-Díàs: Lhunis, Martis, Miércolis, Juevis, Vienris, Savadu, Domingu
- Lhingua. Se prefier esta fhorma porque, pesie a tar generalizada la fhorma “lhengua” i ser la fhorma “lhingua” vacilanti nàs zonàs onde se da (principalmente Asturiàs i Cantabria), la su etimología assina lo aconseyha (lhat. LINGUA).
- De la mesma forma, Lhión i lhionés, anque vacilantis frenta Lheón i lheonés, son propias de l'Asturlhionés i provavlemente el restu antigu frenta la pujancia del castellán.
- ¿Asturlhionés o asturianu? Anque paeça mentira, esti yê huôi ún de los provlemàs más importantes a los que s’enfrenta esta lhingua, el so ñomi. Nun primer momentu decanteme pol ñomi “asturianu”, de la mesma fhorma que Cataluña o Castiella dan nomi a làs sos lhinguàs esparzíàs fhaza’l sur. Ensin embargu, làs críticàs vienin (cun razón) de cántabrus, mirandesis, lhionesis i estremeñus. Devo aceutar que làs dos razonis que aporté nun primer momentu non tienin rigor sociolhingüísticu: per un lhau, el fhechu de que Asturiàs seya la comunidá cun mayor númeru de falantis, i pel otru la creyencia de que la lhingua ñació ellí.
En verdá nun yê correutu dende un puntu de vista social i históricu mirar sólo al númeru de falantis, o a la realidá actual (nel ámbitu internacional tien mayor reconocencia’l ñomi "Asturian", asturianu), sinón a la realidá histórica. Yê a traviés la influyencia del sustratu prelhatinu que se creó l’asturlheonés, pola distinta evolución del lhatín nos territorius del norti. Assina, cántabrus i asturis (éstus repartíànsi polàs actualis Asturiàs, Lheón y Zamora) moldearun la lhingua fhasta obtener un dialeutu qu’esparziríàn pa fhaza’l sur por mé’l reinu astur-lhionés o lhionés. Yê dizir, anqu’el ñomi “asturianu” seya más popular n'Asturiàs i fhuera d'España, el casu yê que dientro la Península los ñomis “lhionés” i “asturlhionés” son los más emplegaus, “asturianu” yê un ñomi desconocíu i ayhenu, demasiáu modernu. Polo tanto, l’únicu términu que paeç aceutavli énte esta situación yê asturlhionés, i yê’l que usaré d’equí n’adelantre. Por otra parti, como bien señala Abel Pardo al respeutivi de lo “práctico” que me paecía’l ñomi ‘asturianu’ pa la lhingua común, pola falta de ñomis compuestus nos ñomis de lhinguàs internacionalis, “el serbocroata yê serbocroata i non hai nengún provlema”